no.1

tysięczny rozdział

nowa przyszłość się snuje

przeszłość odchodzi

P2

I Strach dostrzegając zawoła: Rzeka tam słodką doliną!

Przed Skoczy dno życia opadając błękitu obłokiem

Ku Niebu

(Ku Niemu)

P1

(nad jasnością latarni, cóż?)

Groza! Słyszę, przybliża potok językiem wymownym

Wyjąc, wydechem rozrywa lśniące łuski boleści

Bezmiar bezkresu odważy pod ciężarem dnia męki

Nocy radością otulając ugina się Boga dłoń